Kaldıramıyorum Psikolog Bey

Yok olmuyor. Bu aralar içimde sürekli bir huzursuzluk, sürekli bir sıkıntı. Hayır regl olacağım ondan desem o daha yeni bitti. Kendimi evde bırakıp tatile çıkmak istiyorum resmen. İnsanın kendinden kaçamaması ne berbat bir şey . Olmuyor, her şey batıyor.

Onun benden uzaklaşması, yıllardır ilk kez bu kadar yalnız hissediyorum, bu kadar etkisiz,soyutlanmış...

Ama o haklı, doğru olanı yapıyor. Onunla hiç bir zaman olmayacak biliyorum. Aslında olmasını da istemiyorum. Her şeyi bir arada isteyen şımarık bir çocuğum sadece...Biraz acı iyi gelecek belki de, büyütecek tekrardan beni. Dibe vurma zamanım geldi sanırım. Çok vurmam  herhalde ama azıcık da olsa çıkışı güzel olacak.

Kötülük içimizde... Ben nasıl böyle şeyler yapıp, böyle hissediyorum anlamıyorum. Acaba cırlağa öyle davrandım diye mi benden soğudu. Olabilir... Ya da bende P.'den bir iz gördü, etkilendi ve uzaklaştı. Sonuçta onun da cadı ve kötü yanları vardı. Nasıl da dinlediğim, lanet ettiğim şeyleri yapıyorum engelleyemediğim bir şekilde. Ama bariz uzaklaştı, keşke hiç görmesem, hiç karşıma çıkmasa da kolay olsa unutmak.

Şimdi içten içe akşamı iple çekip, akşamda karşımda bir duvar ile karşılaşacak olmak çok koyacak biliyorum. Süper bir şekilde rolünü yerine getirecek, hala çok iyi arkadaşmışız, kankaymış gibi ama görünmeyen duvarlar örecek tüm esprilerinin arasında. Boş bakacak gözlerime. Bir iki dakika fazla vakit geçirmek için ürettiğim tüm bahaneleri ustalıkla savuşturacak. Ben de evime içimde bir sızı ile döneceğim sessiz sakin.