Nasıl anlatsam, nereden başlasam bilemiyorum.
Evlilik öncesi bir dönemimde, yeni işim sebebiyle deli hayal kırıklığı yaşadığım ve istifanın eşiğinde olduğum bir dönemdeyim.
Ezelden beri süregelen kaygılı yapım ile birlikte iyice çekilmez, sinirli bir insan olmuştum.
Depresyondaydım denemezdi belki ama cidden yüksek oranda kaygı duyduğum, kafamda bir sürü şey kurduğum bir zaman dilimiydi.
Cipralex'i çok yakın bir doktor arkadaşım zor zamanlarında kullanıyordu ve çok da faydasını görüyordu.
Ona danıştım ve kullanmaya karar verdim.
10 mg'lık dozajının daha çok depresyondan ziyade kaygı için kullanıldığını öğrenince eczaneden gidip aldım. (Reçetesiz satılıyor)
Arkadaşımın da tavsiyesiyle ilk 10 gün yarım kullanmaya başladım.
İlk başta hafif sersemlik ve atalet yaptı. Hayatı bir bulutun arkasında yaşıyormuşum gibi hissettim.
Yaklaşık 1 ay sonra bildiğin kaygısız, mutlu bir insana dönüştüm. Örneğin panik olunması gereken bir durumla karşılaşıyorum ama olamıyorum.
Ya da doğam gereği oldukça fazla olan hırsımı adeta aldırmışım. Neredeyse utanmasam başarısızlıktan bile mutlu olacağım.
Yan etki olarak çılgın aksiyonlu rüyalar görüyordum. Kan ter içinde uyanıyordum. Söylendiği gibi cinsel hayatı filan hiç olumsuz etkilemiyor.
Sonrasında evlendim, o dönem mutsuz olduğum işimden istifa ettim, 3 ay evde oturdum, sonra da şimdi çalıştığım işi buldum ve başladım.
Bu dönemler çok rahat geçti. Normalde olsa işsiz olduğum için hayatı kendime zindan ederdim. Ama çok mutlu bir dönemdi.
Yaklaşık iki aydır kullanmıyorum. Evet o sebepsiz mutluluk gitti, yer yer sinirleniyorum ama eskisi kadar kaygılı değilim. Belki o stresli dönemi atlattığım için ya da kaygılanmanın ne denli anlamsız olduğunu anladığım için. Ne olursa olsun bana çok iyi geldi. Şu an bırakmış halim bile eskisine göre çok iyi.
Bazen inat etmemek, gerektiği yerde destek almak lazım.
Neticede hepimiz sadece insanız, tüm zayıflıklarımızla...
