Şükür!!

İnsanlıktan çıktım bir süredir. Sadece iş iş iş. Yazdım mı bilmiyorum (onu bile hatırlamıyorum) ama iş değiştirdim.
Nihayet internet sektöründe bir işe geçtim. Challenge'in allahını yaşıyorum.

İşim basit, gelişmiyorum, beynimi evde bıraksam da yaparım diyordum eski işime bu da bana kapak oldu.
Gecem, gündüzüm hafta sonum hiç bir şeyim kalmadı. Çalışmasam bile beynimde hep iş, arkada dönüyor.
Dünyanın en bayık insanı olmaya doğru emin adımlarla ilerliyorum.
Karıncayı neredeyse hiç görmüyorum. Ama bu zamanda onun kıymetini çok daha iyi anladım.
Marjinal bir ortamda çalışıyorum. İnternet kuşağı fln... Ama kötü yaa. One night standler havada uçuşuyor. Ben bile daha yeni gelmeme rağmen iki vaka biliyorum şirket içinde. Benim  10 yıllık düzenli ilişkim pek mazbut pek sıkıcı kaldı tabi... Aman kalsın ne olur. Böyle yaşanır mı ya. Kimsenin hayatında iz bırakmadan, emek vermeden,sokaktaki insandan yarım çıt daha değerli olarak.
Çok şükür karşıma karınca gibi bir insan çıkmış... Çok mutsuz olurdum öyle, çoook! Ne para ne kariyer, en değerli şey sevgi, aile... Onlardan yana da sıkıntı yok çok şükür!!